1 کسی که دیدن آن ترک باده نوش رود به پای آید و چون بیندش به دوش رود

2 تبارک الله ازان رو که بهره خواهد برد چو هم ز دیدن او آدمی ز هوش رود

3 گر آن حریف رود سوی قبله، صوفی را گلیم زهد به دکان می فروش رود

4 ز بس که بیهشم از وی چو چشم پاک کنم به سوی چشم برم دست و سوی گوش رود

5 خراش سینه همسایه شد خروش دلم کسی مباد که در گوشش این خروش رود

6 صلای عیش همی آیدم ز یاران، لیک دلم نماند که سوی نشاط و نوش رود

7 طریق سرو قباپوش دید تا خسرو دلش نخواست که بر سرو سبزپوش رود