آن را که خدای ناف بر عشق برید از مولانا رباعی 473

1 به جان تو که از این دلشده کرانه مکن بساز با من مسکین و عزم خانه مکن

2 بهانه‌ها بمیندیش و عذر را بگذار مرا مگیر ز بالا و خشک شانه مکن

1 بوی آن خوب ختن می آیدم بوی یار سیمتن می آیدم

2 می رسد در گوش بانگ بلبلان بوی باغ و یاسمن می آیدم

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم