1 آنی که از کرشمه و نازت سرشته‌اند نقشی چو تو ز کلک قضا کم نوشته‌اند

2 جان سوده‌اند ریخته در چشمه حیات تا زان خمیر مایه لعلت سرشته‌اند

3 عناب‌های ترک ازان می‌چکد نبات پیش لب تو خشک و ترش رو چو کشته‌اند

4 گر پرتوی ز روی تو بر صالحان فتد در حال سایه گیر بسان فرشته‌اند

5 عشاق را به جز جگر خسته بر نداد زان دانه‌های دل که به کوی تو کشته‌اند

6 از بهر کام دل چه تنم بر در تو، چون در پود چرخ تار مرادی نرشته‌اند

7 خسرو ازان به چاه زنخدان تو فتاد کش پیش دیده پرده تقدیر هشته‌اند