1 گهی کز خوان قسمت مفلسان را کام می‌بخشند نخست از رحمت خاصَش گناه عام می‌بخشند

2 عجب گنجی‌ست دیوان خانهٔ رحمت تعالی الله که از وی کم نمی‌گردد اگر مادام می‌بخشند

3 گشا چون صبح چشم مهر و بنگر شیوهٔ روزی که از مه زنگیِ شب را چراغ شام می‌بخشند

4 چه باشد ساغری بخشند مخموران عصیان را از آن خم خانهٔ وصلت که جم را جام می‌بخشند

5 خیالی خویش را در باز تا خواند سگ کویت که رندان هرچه می‌بخشند بهر نام می‌بخشند