حوری که به زعم او از ابوالحسن فراهانی رباعی 23

1 غمم نمی رود از دل به گریه بسیار کسی به آب ز آینه چون برد زنگار

2 مرا چو چشمه شده چشم ها زجور فلک کنم به ناخن از آن روی وی بر رخسار

1 دونی دو که مردهای بنگ و برشند وز نشاء بنگ دایم اندر عرشند

2 در خانه مگو بنگ ندارند ایشان کانجا شب و روز قرض خواهان فرشند

1 ز روزگار ندیدم دمی فراغت بال بیار ساقی جامی زباده مالامال

2 از آن میی که اگر دلشکستگان تاکش درون دل گذرانند لب زند تبخال