زان شب که نهاد روی بر بالش از اثیر اخسیکتی رباعی 4

1 نمی توان بسر سرّ روزگار رسید که خانه بسته در است و نظر شکسته کلید

2 سپید گشت چو چشم شکوفه چشم امل که در بهار فراغت گلی شکفته ندید

1 بفراخت رایت حق، برتافت روی باطل الب ارسلان ثانی، شاه ارسلان طغرل

2 پر خار قهر بادا، چشم بدان که الحق ملکی است بس برونق، شاهی است سخت عادل

1 خاتون زمان بدست شبگیر برداشت ز چهره پرده قیر

2 شب کحل شد و چو مردم کهل آمیخت سواد قیر با شیر