آئینهٔ ذات عین از شاه نعمت‌الله ولی غزل 206

1 آئینهٔ ذات عین ذاتست دانست که مجمع صفاتست

2 بی جود وجود حضرت او عالم به تمام فانیاتست

3 می نوش مدام دُردی درد کین دُردی درد دل دواتست

4 میخانهٔ ماست در خرابات وین خانه ورای شش جهاتست

5 سیراب شدند اهل عالم آری همه چیز ذوحیاتست

6 گر کشته شوی به تیغ عشقش آن حی قدیم خونبهاتست

7 سید به حضور نعمة الله دایم به طهارت و صلاتست