آئینهٔ ذات عین از شاه نعمت‌الله ولی غزل 128

1 آئینهٔ ذات عین ذات است ذات است که مجمع صفات است

2 بی‌ جود وجود حضرت او عالم به تمام فانیات است

3 می نوش مدام دُردی درد کاین دُردی درد دل دوات است

4 میخانهٔ ما است در خرابات و این خانه ورای شش جهات است

5 سیراب شدند خلق عالم آری همه چیز ذو‌حیات است

6 گر کشته شوی به تیغ عشقش آن حی قدیم خونبهات است

7 سید به حضور نعمت‌الله دایم به وضو و در صلات است