فزون شد عشق جانان از امیرخسرو دهلوی غزل 1115

1 فزون شد عشق جانان روز تا روز کجا زین پس شب ما و کجا روز

2 ز بیهوشی ندانم روز و شب را شبم گویی یکی گشته ست با روز

3 دل است این، هیچ پیدا نیست، با خون شب است این، هیچ پیدا نیست، یا روز؟

4 چه خفتی؟ خیز، ای مرغ سحر خیز ترا روزی همی باید، مرا روز

5 مگو، جانا، که روزی بر تو آیم ندارد چون شب اندوه ما روز

6 تو خوش خفته به خواب ناز تا صبح مرا بیدار باید بود تا روز

7 چه عیش است این که خسرو را به هجرت شود هر شب به زاری و دعا روز