چراغ روی تو را شمع گشت پروانه از حافظ شیرازی غزل 427

1 چراغ روی تو را شمع گشت پروانه مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه

2 خرد که قید مجانین عشق می‌فرمود به بوی سنبل زلف تو گشت دیوانه

3 به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد هزار جان گرامی فدای جانانه

4 من رمیده ز غیرت ز پا فتادم دوش نگار خویش چو دیدم به دست بیگانه

5 چه نقشها که برانگیختیم و سود نداشت فسون ما بر او گشته است افسانه

6 بر آتش رخ زیبای او به جای سپند به غیر خال سیاهش که دید به دانه

7 به مژده جان به صبا داد شمع در نفسی ز شمع روی تواش چون رسید پروانه

8 مرا به دور لب دوست هست پیمانی که بر زبان نبرم جز حدیث پیمانه

9 حدیث مدرسه و خانقه مگوی که باز فتاد در سر حافظ هوای میخانه