1 دادگر شاها پس از پنجاه سالی پادشاهی از سریر خود چرا بی موجبی کردی جدائی

2 شاه ما بودی نه بالله ماه ما بودی ازیرا بی چراغت ملک ایران را نباشد روشنائی

3 چند کرت گرد گیتی گشتی و باز آمدی خوش این سفر شاها کجا رفتی که دیگر می نیائی

4 می ندانم در کجا رفتی و چون آهنگ کردی آنقدر دانم که اندر ظل عرش کبریائی

5 سایه حق بودی و اندر جوارش جا گرفتی زانکه دایم سایه را با ذات باشد آشنائی

6 سالها خدمت به دین مصطفی کردی و اینک در صف فردوس شادان از وجود مصطفائی

7 شهد می دانستمت ای نعمت دنیا ولیکن آزمودم دیدمت یکسر شرنگ جان گزائی

8 ناصرالدین شه انارالله برهانه جهان را کرد بدرود ای فلک با او نپائی با که پائی

9 دانم ای گل از فروغ ماه نو با آب و رنگی دانم ای بلبل بشکر شاه نودستان سرائی

10 با همه پژمردگی ها کآمد از ایام بر تو بار دیگر زین بهار ای باغ دولت با صفائی