دل باز عزم کعبهٔ از شاه نعمت‌الله ولی غزل 584

1 دل باز عزم کعبهٔ مقصود می کند جانم سجود حضرت معبود می کند

2 عود دلم در آتش عشقش روان بسوخت عیبم مکن اگر نفسم دود می کند

3 خوش آتشی و عود خوشی سوختم سوختی این لطف او نگر که چه با عود می کند

4 آن کس که می خرد غم عشقش به کاینات نیکو تجارتی و خوشی سود می کند

5 رندی که می رود به خرابات عاشقان با او برو که میل به بهبود می کند

6 او آفتاب عالم و ما سایه بان او چندان غریب نیست اگر جود می کند

7 سید به جود بنده معدوم خویش را می بخشدش وجودی و موجود می کند