نقد گنج کعبه جایش جز دل از اهلی شیرازی غزل 292

1 نقد گنج کعبه جایش جز دل ویرانه نیست حلقه بر در گو مزن زاهد که کس در خانه نیست

2 در حریم کعبه و بتخانه عاشق محرم است هرکه با عاشق آشنا شد هیچ جا بیگانه نیست

3 سربسر احوال ما چون کوهکن جان کندن است قصه صاحبدلان درد دل است افسانه نیست

4 همچو مجنون نوغزالی رام من هرگز نشد چون کنم عقل معاشی با من دیوانه نیست

5 مست خون خویشتن چون مردم چشم خوردیم مستی اهل نظر از ساغر و پیمانه نیست

6 تا سفال درد باشد جام زمزم گو مده لذتی درمی پرستی نیست تا مردانه نیست

7 کس چو اهلی شمع من در خون گرم خود نکشت رقص در آتش زدن جز شیوه پروانه نیست

8 باشد چراغ اهلی روشن شود ز شمعی کز لمعه ای نورش یک لمعه با عراقی است