شادی و بقا از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 16

1 حلقوم جوالقی چو ساق موزه است و آن معده کافرش چو خم غوزه است

1 زهی بزرگ عطائی که در مضیق نیاز امل پناه بدان دست درفشان آورد

2 ز بیم جود تو کان خاک در دهان افکند ز یاد دست تو بحر آب در دهان آورد

1 چو مشک بویا لیکنش نافه بوده ز غژب چو شیر صافی، پستانش بوده از پاشنگ