عقل در عشق تو سرگردان از عطار نیشابوری غزل 294

1 عقل در عشق تو سرگردان بماند چشم جان در روی تو حیران بماند

2 ذره‌ای سرگشتگی عشق تو روز و شب در چرخ سرگردان بماند

3 چون ندید اندر دو عالم محرمی آفتاب روی تو پنهان بماند

4 هر که چوگان سر زلف تو دید همچو گویی در خم چوگان بماند

5 پای و سر گم کرد دل تا کار او چون سر زلف تو بی‌پایان بماند

6 هر که یکدم آن لب و دندان بدید تا ابد انگشت در دندان بماند

7 هر که جست آب حیات وصل تو جاودان در ظلمت هجران بماند

8 ور کسی را وصل دادی بی طلب دایما در درد بی درمان بماند

9 ور کسی را با تو یک دم دست داد عمر او در هر دو عالم آن بماند

10 حاصل عطار در سودای تو دیده‌ای گریان دلی بریان بماند