این عقل که در ره سعادت از خیام نیشابوری رباعی 65

1 گر من ز می مُغانه مستم، هستم، گر کافِر و گَبْر و بت‌پرستم، هستم،

2 هر طایفه‌ای به من گمانی دارد، من زانِ خودم، چُنان‌که هستم هستم.

1 دل سِرّ‌‌ِ حیات اگر کَماهی دانست، در مرگ هم اسرار الهی دانست؛

2 امروز که با خودی، ندانستی هیچ، فردا که ز خود رَوی چه خواهی دانست؟

1 از کوزه‌گری کوزه خریدم باری آن کوزه سخن گفت ز هر اسراری

2 شاهی بودم که جام زرینم بود اکنون شده‌ام کوزه هر خماری

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه