عقل هر دم که در سرود از شاه نعمت‌الله ولی غزل 690

1 عقل هر دم که در سرود آید به دم سرو باده پیماید

2 سخن عقل پیش عشق مگو کان سخن خود به کار می ناید

3 عشق را خود گشایشی دگرست هیچ کاری ز عقل نگشاید

4 جام گیتی نمای را به کف آر که به تو روی خویش بنماید

5 آفتابی مدام در دور است به یکی جا دمی نمی پاید

6 عشق هر لحظه مجلسی سازد هر زمان بزم نو بیاراید

7 نفسی باش همدم سید گر تو را همدم خوشی باید