فکر بلبل همه آن است که گل از حافظ شیرازی غزل 277

1 فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

2 دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند خواجه آن است که باشد غم خدمتگارش

3 جای آن است که خون موج زند در دل لعل زین تغابن که خزف می‌شکند بازارش

4 بلبل از فیض گل آموخت سخن ور نه نبود این همه قول و غزل تعبیه در منقارش

5 ای که در کوچه معشوقه ما می‌گذری بر حذر باش که سر می‌شکند دیوارش

6 آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

7 صحبت عافیتت گر چه خوش افتاد ای دل جانب عشق عزیز است فرومگذارش

8 صوفی سرخوش از این دست که کج کرد کلاه به دو جام دگر آشفته شود دستارش

9 دل حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود نازپرورد وصال است مجو آزارش