سگ از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 199

1 سگ شکاری نیست او را طوق نیست خام و ناجوشیده جز بی‌ذوق نیست

2 گفت نخود چون چنینست ای ستی خوش بجوشم یاریم ده راستی

3 تو درین جوشش چو معمار منی کفچلیزم زن که بس خوش می‌زنی

4 همچو پیلم بر سرم زن زخم و داغ تا نبینم خواب هندستان و باغ

5 تا که خود را در دهم در جوش من تا رهی یابم در آن آغوش من

6 زانک انسان در غنا طاغی شود همچو پیل خواب‌بین یاغی شود

7 پیل چون در خواب بیند هند را پیلبان را نشنود آرد دغا