یاری که خیال دوست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 633

1 یاری که خیال دوست دارد عمری به خیال می گذارد

2 عالم چه بود به نزد عارف نقشی که نگار می نگارد

3 هر دم نقشی برد ز عالم در دم نقشی دگر برآرد

4 در آینه چون کند نگاهی لطفش جامی به او سپارد

5 مائیم و دل شکسته چون دوست پیوسته شکسته دوست دارد

6 بحری است که آب رحمت او بر ما شب و روز نیک بارد

7 چون اصل عدد یکی است سید آن یک به هزار می شمارد