هله ای دلی از جلال الدین محمد مولوی غزل 2855

1 هله ای دلی که خفته تو به زیر ظل مایی شب و روز در نمازی به حقیقت و غزالی

2 مه بدر نور بارد سگ کوی بانگ دارد ز برای بانگ هر سگ مگذار روشنایی

3 به نماز نان برسته جز نان دگر چه خواهد دل همچو بحر باید که گهر کند گدایی

4 اگر آن میی که خوردی به سحر نبود گیرا بستان میی که یابی ز تفش ز خود رهایی

5 به خدا به ذات پاکش که میی است کز حراکش برهد تن از هلاکش به سعادت سمایی

6 بستان مکن ستیزه تو بدین حیات ریزه که حیات کامل آمد ز ورای جان فزایی

7 بهلم دگر نگویم که دریغ باشد ای جان بر کور یوسفی را حرکات و خودنمایی