1 دل که نز عشق پاره پاره بود دل نگویم که سنگ خاره بود

2 پیرمردی که از جفای جوان خون نخورده ست شیرخواره بود

3 ای که مه با کمال خوبی خویش پیش روی تو پیشکاره بود

4 هر که یکبار دید روی ترا تا زند در غم دوباره بود

5 گر ز کافر بود هزار سوار چشم تو میر آن هزاره بود

6 چون لبت را به گاز پاره کنم لب نباشد نبات پاره بود

7 نیست یک چاره وصل را، وانگاه می زیم من هزار چاره بود

8 خاک پای تو می کشم در چشم مگر این اشک را کناره بود

9 هر شبی خسرو است و بیداری مونسش گر بود، ستاره بود