دل دست به کافری بر آورد از عطار نیشابوری غزل 217

1 تا دل ز کمال تو نشان یافت جان عشق تو در میان جان یافت

2 پروانهٔ شمع عشق شد جان چون سوخته شد ز تو نشان یافت

1 ای شکر خوشه‌چین گفتارت سرو آزاد کرد رفتارت

2 بس که طوطی جان بزد پر و بال ز اشتیاق لب شکر بارت

1 دولت عاشقان هوای تو است راحت طالبان بلای تو است

2 کیمیای سعادت دو جهان گرد خاک در سرای تو است

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند