دل دست به کافری بر آورد از عطار نیشابوری غزل 217

1 دل دست به کافری بر آورد وآیین قلندری بر آورد

2 قرائی و تایبی نمی‌خواست رندی و مقامری بر آورد

3 دین و ره ایزدی رها کرد کیش بت آزری بر آورد

4 در کنج نفاق سر فرو برد سالوس و سیه گری بر آورد

5 از توبه و زهد توبه‌ها کرد مؤمن شد و کافری بر آورد

6 تا دردی درد بی‌دلان خورد صافی شد و دلبری بر آورد

7 عطار چو بحث حال خود کرد تلبیس و مزوری بر آورد