دل به دست آر که آئینهٔ حضرت آنست
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 دل به دست آر که آئینهٔ حضرت آنست مظهر بندگی حضرت عزت آنست
2 عاشقی سوختهٔ بی سر و پا را مطلب دست او گیر کلید در جنت آنست
3 خوشتر از گوشهٔ میخانه دگر خلوت نیست خلوتی گر طلبی گوشهٔ خلوت آنست
4 مبتلا از در او باز نگردد به بلا دوری از درگه او غایت رحمت آنست
5 خوش بود همت عالی که خدا می جوید همت از اهل دلان جوی که همت آنست
6 چه کنی خانقه کون رها کن شیخی بندهٔ خدمت او باش که خدمت آنست
7 نعمت دنیی و عقبی به عزیزان بگذار نعمت الله طلب ای دوست که نعمت آنست