1 دل در هوایت، ای بت عیار، جان دهد چون بلبلی که دور ز گلزار جان دهد

2 از رشک زلف غالیه سای تو هر شبی گر جان بود به نافه تاتار جان دهد

3 ابرو دو تا شده ست بر آن چشم پر خمار چون مشفقی که بر سر بیمار جان دهد

4 ای ناخدای ترس، بران خسته رحم کن کز شوق آن دو لعل شکربار جان دهد

5 دامن کشان شبی به سر کوی من برآی تادل به زیر پای تو ایثار جان دهد

6 یارب تو جان به سرو سهی ده که در چمن هر لحظه پیش آن قد و رفتار جان دهد

7 خسرو به غمزه تو دهد جان چنان که کس بر دست شحنگان ستمگار جان دهد