خوبان بغازه چون رخ خود از واعظ قزوینی غزل 330

1 خوبان بغازه چون رخ خود لاله گون کنند هر روز تازه در جگر خلق خون کنند

2 مستان برای نرگس بیمار چشم یار از بهر خیر، آش خماری برون کنند

3 میباش سرفگنده، که شاهان ملک شرم تسخیر دل باین علم سرنگون کنند

4 تقریب یاد ماست، بدلها غبار ما یاران مباد کینه ام از دل برون کنند

5 گیرم که کوهسار دهد سنگ آن قدر! طفلان وفا باینهمه دیوانه چون کنند؟!

6 اهل خرد شمرده گذارند پا براه باید سلوک با فلک نیلگون کنند

7 آنان که دیده اند دمی التفات دوست دیگر کی التفات بدنیای درون کنند؟!

8 گر مایل کتابت دیوان واعظ اند اهل سخن، بگوی که مشق جنون کنند