خوبان که فرق تاقدم از جان از اهلی شیرازی غزل 746

1 خوبان که فرق تاقدم از جان سرشته اند مردم کشند اگرچه بصورت فرشته اند

2 در کوی گلرخان پی خواری کشان عشق یک گل زمین نماند که خاری نکشته اند

3 زخم بتی است هر سر مویم که بر تن است بی زخم خویش یکسر مویم نهشته اند

4 از تیغ نو خطان سر ما را گریز نیست کاین حرف از ازل بسر ما نوشته اند

5 اهلی قبای عافیت کارزو بود چون پوشی این قبا که هنوزش نرشته اند

6 ای من سگ آن قوم که از آهوی چشمت چون نافه دهان دوخته باداغ جنونند

7 بی صبری اهلی نبود عیب ز شوقت مستان محبت همه بی صبر و سکونند