باغ بشکفت و سوری و از امیرخسرو دهلوی غزل 1190

1 باغ بشکفت و سوری و سمنش تازه گشت ارغوان و نسترنش

2 صفت باغ می کند بلبل شاخ در شاخ می رود سخنش

3 یوسف گل رسید و شد روشن چشم نرگس به بوی پیرهنش

4 تا کجا باشد آن سمنبر من کاب و آتش شود گل از سمنش

5 مهر او ذره ذره کرد مرا گر چه یک ذره نیست مهر منش

6 گر به خلقم رسن کند زلفش بگسلم هم ز زلف چون رسنش

7 دیده در پیش او کشد خسرو که بیند به چشم خویشتنش