قندی ست آتشین رو، شمعی از امیرخسرو دهلوی غزل 112

1 وه که سوز درونم خبری نیست ترا در غمت مردم و با من نظری نیست ترا

2 بر سر کوی تو فریاد که از راه وفا خاک ره گشتم و بر من گذری نیست ترا

1 زمانه شکل دگر گشت و رفت آن مهربانی‌ها همه خونابه حسرت شدست آن دوستگانی‌ها

2 عزیزانی که از صبحت گران‌تر بوده‌اند از جان چو بر دل‌ها گران گشتند بردند آن گرانی‌ها

1 می ریزد ازتری ز تو، ای جان فزای آب ما تشنه ایم تشنه خود را نمای آب

2 خاک در تو بر سر و چشم پر آب ماست پیوسته گر چه خاک شود زیر پای آب