رویش چو آتشین ز می ناب می‌شود از واعظ قزوینی غزل 344

1 رویش چو آتشین ز می ناب می‌شود بر جبهه‌اش گره چو عرق آب می‌شود

2 چون بیندت کسی و نگردد به گرد تو؟ بر عکست آب آینه گرداب می‌شود!

3 خوش پیشه‌ای‌ست عشق، که پیوسته در نِمُوست در وی ز بس که زهره شیر آب می‌شود

4 بی‌عارض تو رنگ ندارد جمال ماه عکس تو غازه رخ مهتاب می‌شود

5 پیچیده‌ام به دل ز غمش بس که گریه را دریای اشک من همه گرداب می‌شود

6 افتادگی‌ست راهبر کاروان فیض پستی دلیل قافله آب می‌شود

7 گر می‌کنی تهیه اسباب بهر عمر کو عمر تا تهیه اسباب می‌شود؟!

8 واعظ سفید پیش رخش گردد آفتاب کتان سفید اگر بر مهتاب می‌شود