شور ستمت چند کند دور ز از اهلی شیرازی غزل 1078

1 شور ستمت چند کند دور ز خویشم شوری مکن ای کان نمک بادل ریشم

2 خونریزی مژگان تو ای مرهم دل چند تا چند زنی بر دل ریش اینهمه ریشم

3 گر سرکشم از داغ تو ایشمع جفا کیش پروانه صفت سوختنی در همه کیشم

4 در پیش تو واپس ترم از جمله ولیکن آندم که کشی تیغ بقتل از همه پیشم

5 از ذره کمم لیک گر از مهر نسیمی در عشق تو خورشید صفت از همه بیشم

6 تنها نه که بیگانه ام از خلق چو اهلی بیگانه صفت بهر تو بیگانه خویشم