1 تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت از جان گله دارم که مرا زنده چرا داشت

2 اندوه جدایی ز کسی پرس که یک چند دور فلک از صبحت یارانش جدا داشت

3 دیوار ترا من حله خار نخواهم هجرت به دلم گر چه که صد رخنه روا داشت

4 داغی دگر اینست که از گریه بشستم آن داغ که دامانت ز خون دل ما داشت

5 صوفی که خرامیدن تو دیده به صد صدق بدرید مصلا و کله در ته پا داشت

6 خسرو به وفای تو دهد جان که در آفاق گویند همه کان سگ دیوانه وفا داشت