صورت فرع عشق و احتیاج فرع او نباشد گفت آخر مقصود از از مولانا فیه ما فیه 36

1 نو به نو هر روز باری می کشم وین بلا از بهر کاری می کشم

2 زحمت سرما و برف ماه دی بر امید نوبهاری می کشم

1 جام پر کن ساقیا آتش بزن اندر غمان مست کن جان را که تا اندررسد در کاروان

2 از خم آن می که گر سرپوش برخیزد از او بررود بر چرخ بویش مست گردد آسمان

1 ناگاه بروئید یکی شاخ نبات ناگاه بجوشید چنین آب حیات

2 ناگاه روان شد ز شهنشه صدقات شادی روان مصطفی را صلوات

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم