1 چهره از تیغ تو پر خون دردم کشتن خوش است سرخ رو همچون خزان رفتن ازین گلشن خوش است

2 باغبان فرق است از نرگس بسی با چشم یار منکر حس چون توان شد دیده روشن خوش است

3 با من دیوانه خوش دارد سگ آن کوی و من چون زیم ناخوش به وی حالی که او با من خوش است

4 عاشقان را بستر سنجاب لایق کی بود مردم دیوانه را خاکستر گلخن خوش است

5 کی ز خورشید جمالش خانه ام روشن شود گر فتد گاهی سوی من عکسش از روزن خوش است

6 جیب پیراهن، خود از مستی درید آن غنچه لب کان تن نازک میان چاک پیراهن خوش است

7 عاشقان راهست اهلی دست بر دامان یار دست ما آلوده دل‌ها دور از آن دامن خوش است