چشم صاحبدل نظر چون بر رخ از اهلی شیرازی غزل 697

1 چشم صاحبدل نظر چون بر رخ گل می‌کند از جمال گل قیاس حال بلبل می‌کند

2 هرکه را چون کوهکن لعل لب شیرین هواست بار کوه غم به یاد او تحمل می‌کند

3 عاشقی کز زهره‌رویان دل به وصل آلوده کرد گر ملک باشد که عشق او تنزل می‌کند

4 در دل پاکان که از روی صفا آیینه است مدعی ناپاکی خود را تعقل می‌کند

5 جز به خاک کوی او اهلی نیارد سر فرو آسمان بیهوده از وی این تخیل می‌کند