عاقبت سید ما سوی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 553

1 عاقبت سید ما سوی مغان خواهد شد به سراپردهٔ میخانه روان خواهد شد

2 گر بگویند که فرما و بیا مستانه زند انگشت خوشی رقص کنان خواهد شد

3 آفتابی است که از مشرق جان می تابد گرچه از دیدهٔ ما باز نهان خواهد شد

4 همه عالم چو بود آینهٔ حضرت او در همه آینه بر خود نگران خواهد شد

5 عین ما آب حیاتست و حبابش خوانند زود بینند که بی نام و نشان خواهد شد

6 جام می آمد و آورد پیام ساقی که دمی همدم ما شو که چنان خواهد شد

7 صحبت سید سرمست غنیمت می دان که در این یک دو سه روزی ز جهان خواهد شد