1 برقی که ز نعل فرس سیم تنی خاست آهی است که از سینه خونین کفنی خاست

2 پروانه صفت آتش غیرت جگرم سوخت هرگه که از آن شمع بمجلس سخنی خاست

3 بر محنت فرهاد بسی گریه که کردم هرجا که صدای طبر کوهکنی خاست

4 بی باده من امروز بسی تازه دماغم بویی مگر از جانب گل پیرهنی خاست

5 حال شب اهلی چه شناسی تو که هر صبح چون گل ز برت غنچه لبی سیم تنی خاست