تشریف کرامت اگر از لطف از اهلی شیرازی غزل 254

1 تشریف کرامت اگر از لطف الهی است پشمینه مارا چه کم از اطلس شاهی است

2 گر نامه سفیدی سببش توبه ز عشق است این نامه سفیدی نبود نامه سیاهی است

3 چون برگ خزان دیده به پیرانه سرم بین خون جگر از گریه که بر چهره گاهی است

4 در دعوی خونم اگرت غمزه گواه است من راضی ام ایشوخ چهه حاجت بگواهی است

5 در وصف جمالت که نهایت نپذیرد هرچند که گویند سخن نامتناهی است

6 عاشق که ز طوفان بلا روی نتابد یونس صفتش کشتی نوح از دل ماهی است

7 اهلی نگرد نور دگر هر دم از آن رخ آن رخ مگر آیینه انوار الهی است