روزگار جامه دیبا و فرش از واعظ قزوینی غزل 140

1 روزگار جامه دیبا و فرش مخمل است کعبه دل را لباس درد دین مستعمل است

2 دام مکری زال دنیا را چو حب و جاه نیست طره مرغول این غداره دود مشعل است

3 بازدارد راحت دنیا ترا از بندگی از خدا غافل شدن تعبیر خواب مخمل است

4 ذکر حقشان هم‌عنان فکر باطل می‌رود رشته تسبیح یاران چون نگاه احول است

5 بی‌قراری‌های ما، زینت‌فزای حسن اوست گرد سر گشتن کتاب حسن او را جدول است

6 پای بر خود چون نهی واعظ، چه باک از حادثات فارغست از سیل، آن کو بر فراز این تل است