روزِ هجران و شبِ فُرقَتِ یار آخر شد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 روزِ هجران و شبِ فُرقَتِ یار آخر شد روزِ هجران و شبِ فُرقَتِ یار آخر شد
2 آن همه ناز و تَنَعُّم که خزان می‌فرمود عاقبت در قدمِ بادِ بهار آخر شد
3 شُکرِ ایزد که به اقبالِ کُلَه گوشهٔ گُل نخوتِ بادِ دی و شوکتِ خار آخر شد
4 صبحِ امّید که بُد معتکفِ پردهٔ غیب گو برون آی که کارِ شبِ تار آخر شد
5 آن پریشانیِ شب‌هایِ دراز و غمِ دل همه در سایهٔ گیسویِ نگار آخر شد
6 باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز قصهٔ غصه که در دولتِ یار آخر شد
7 ساقیا لطف نمودی قدحت پُر مِی باد که به تدبیرِ تو تشویشِ خُمار آخر شد
8 در شمار ار چه نیاورد کسی حافظ را شُکرْ کان محنتِ بی‌حدّ و شمار آخر شد
معنی شعر:
خدا سپاس گو که روز جدایی و شب هجران و سختی به پایان آمده و ستاره ی بخت و اقبال و نیک بختی تو طلوع کرده است.به زودی در سعادت و خوشبختی به رویت گشوده خواهد شد و به مرادت خواهی رسید.
ادامه توضیحات شاعر