سپیده‌دم که صبا دامن از خواجوی کرمانی غزل 274

1 سپیده‌دم که صبا دامن سمن بدرد ز مهر روی تو گل جیب پیرهن بدرد

2 اگر ز پستهٔ تنگ تو دم زند غنچه نسیم باد صبا در دمش دهن بدرد

3 چو در محاوره آید لب گهربارت عقیق پیرهن لعل بر بدن بدرد

4 ز وصف کوی تو گر شمه‌ئی نسیم بهار بباغ عرضه دهد زهرهٔ چمن بدرد

5 اگر ز مهر تو یک ذره بر سپهر افتد عروس قصر فلک ستر خویشتن بدرد

6 مگر ز پرده نیاید نگار من بیرون وگرنه پردهٔ ناموس مرد و زن بدرد

7 اگر ز غیرت بلبل صبا خبر یابد شگفت باشد اگر شقهٔ سمن بدرد

8 گهی که پرده برافتد ز طلعت شیرین زمانه پردهٔ فرهاد کوهکن بدرد

9 بروز حشر چو بوی تو بشنود خواجو ز خاک مست برون افتد و کفن بدرد