اصحاب صدق چون قدم اندر از عطار نیشابوری غزل 315

1 اصحاب صدق چون قدم اندر صفا زنند رو با خدا کنند و جهان را قفا زنند

2 خط وجود را قلم قهر درکشند بر روی هر دو کون یکی پشت پا زنند

3 چون پا زنند دست گشایند از جهان ترک فنا کنند و بقا را صلا زنند

4 دنیا و آخرت به یکی ذره نشمرند ایشان نفس نفس که زنند از خدا زنند

5 هرگه که‌شان به بحر معانی فرو برند بیم است آن زمان که زمین بر سما زنند

6 دنیا و آخرت دو سرای است و عاشقان قفل نفور بر در هر دو سرا زنند

7 بکر است هر سخن که ز عطار بشنوی دانند آن کسان که دم از ماجرا زنند