یاران همه مخمور و قدح از خواجوی کرمانی غزل 97

1 یاران همه مخمور و قدح پر می نابست ما جمله جگر تشنه و عالم همه آبست

2 مرغ دل من در شکن زلف دلارام یا رب چه تذرویست که در چنگ عقابست

3 چشم من سودازده یا درج عقیقست اشک من دلسوخته یا لعل مذابست

4 ورد سحرم زمزمهٔ نغمهٔ چنگست و آهنگ مناجات من آواز ربابست

5 دور از تو مپندار که هنگام صبوحم با این جگر سوخته حاجت بکبابست

6 سرمست می عشق تو در جنت و دوزخ از نار و نعیم ایمن و فارغ زعذابست

7 با روی بتان کعبهٔ دل دیر مغانست در دیر مغان زمزم جان جام شرابست

8 کار خرد از باده خرابست ولیکن صاحب خرد آنست که او مست و خرابست

9 دست از فلک سفله فرو شوی چو خواجو کاین نیل روان در ره تحقیق سرابست