یار از سر کوچه چو مه برآمد از اهلی شیرازی غزل 706

1 یار از سر کوچه چو مه برآمد هر گوشه هزار وه برآمد

2 برخاست قیامتی که در صبح ماه شب چارده برآمد

3 سرمست به خانقه گذر کرد فریاد ز خانقه برآمد

4 مقصودم از او هلاک خود بود مقصود بیک نگه برآمد

5 یعقوب صفت بسوخت اهلی تا یوسف او زچه برآمد

6 اول نظر از خویش بپوشید چو اهلی وانگاه در و صورت فرخنده به بینید