1 لاله رنگ رنگ ازو روید بوستان بهار را ماند

2 چشم شوخی گشوده بر رخ خلق نرگس آبدار را ماند

3 از تبسم همی شکر ریزد لب لعل نگار را ماند

4 جز بالماس سفته می نشود لؤلؤ شاهوار را ماند

5 اول و آخرش نمایان نیست عرصه روزگار را ماند

6 گرزها می زنند بر بسرش خسته روزگار را ماند

7 تیر رستم در او گرفته قرار چشم اسفندیار را ماند

8 جای پستان همی مکد انگشت کودک شیرخوار را ماند

9 محکش میزنند هر شب و روز سیم کامل عیار را ماند