رخت خورشید را یات جمالست از خواجوی کرمانی غزل 152

1 رخت خورشید را یات جمالست خطت تفسیر آیات کمالست

2 هلال ارزانکه هر مه بدر گردد چرا پیوسته ابرویت هلالست

3 خیالت بسکه می‌آید بچشمم اگر خوابم بچشم آید خیالست

4 چو داند حال او کز تشنگی مرد کسی کو برلب آب زلالست

5 بگو ای باغبان با باد شبگیر که بلبل در قفس بی پر و بالست

6 نسیم نافه یا بوی عبیرست شمیم روضه یا باد شمالست

7 مقیم ار بنگری در عالم جان میان لیلی و مجنون وصالست

8 اگر در عالم صورت فراقست بمعنی با تو ما را اتصالست

9 چرا وصل تو برخواجو حرامست نه آخر خون مسکینان حلالست