مرغان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 656

1 مرغان که کنون از قفس خویش جدایید رخ باز نمایید و بگویید کجایید

2 کشتی شما ماند بر این آب شکسته ماهی صفتان یک دم از این آب برآیید

3 یا قالب بشکست و بدان دوست رسیدست یا دام بشد از کف و از صید جدایید

4 امروز شما هیزم آن آتش خویشید یا آتشتان مرد شما نور خدایید

5 آن باد وبا گشت شما را فسرانید یا باد صبا گشت به هر جا که درآیید

6 در هر سخن از جان شما هست جوابی هر چند دهان را به جوابی نگشایید

7 در هاون ایام چه درها که شکستید آن سرمه دیدست بسایید بسایید

8 ای آنک بزادیت چو در مرگ رسیدید این زادن ثانیست بزایید بزایید

9 گر هند وگر ترک بزادیت دوم بار پیدا شود آن روز که روبند گشایید

10 ور زانک سزیدیت به شمس الحق تبریز والله که شما خاصبک روز سزایید