مرغان این چمن همه بی از خواجوی کرمانی غزل 371

1 مرغان این چمن همه بی بال و بی پرند مردان این قدم همه بی پا و بی سرند

2 از جسم و جان بری و ز کونین فارغند با خاک ره برابر و از عرش برترند

3 روح مجسمند نه جسم مروحند نور مصورند نه شمع منورند

4 بر عرصهٔ حدوث قدم در قدم زنند در مجلس وجود شراب از عدم خورند

5 شرب از حیاض قدسی کروبیان کنند نزل از ریاض علوی روحانیان برند

6 کی آشیان نهند درین خاکدان از آنک شهباز عرشیند که در لامکان پرند

7 عبهر مثال معتل و اجوف نهندشان اما بدان صحیح که سالم چو عرعرند

8 سلطان تختگاه و اقالیم وحدتند لیکن بری ز ملکت و فارغ ز لشکرند

9 خواجو گدای درگه ارباب فقر باش کانها که مفلسند بمعنی توانگرند