صید حرم دل همگی نور و از اهلی شیرازی رباعی 159

1 کس نبودش خبر از زشتی و زیبایی ما آتش دل علم افروخت به رسوایی ما

2 ما ز صد نکته حسن تو یکی می بینیم بیش ازین نیست در آیینه بینایی ما

1 این حسن و ملاحت نگر آن کان نمک را کاتش زده در رشته جان شمع فلک را

2 دامان ملک گرچه نیالود درین خاک بر خاک نشینان تو رشک است ملک را

1 جز وصل هوس نیست چو پروانه خسان را کو شمع که آتش زند این بوالهوسان را

2 ای گل که دمد از نفست بوی بنفشه زنهار مکن همد خود هیچ کسان را