1 شمع رویت را دلم پروانه‌ای است لیک عقل از عشق چون بیگانه‌ای است

2 پر زنان در پیش شمع روی تو جان ناپروای من پروانه‌ای است

3 بر سر موی است جان کز دیرگاه یک سر موی توام در شانه‌ای است

4 زلف تو زنار خواهم کرد از آنک هر شکن از زلف تو بتخانه‌ای است

5 واندران بتخانه درد عشق را جان خون آلود من پیمانه‌ای است

6 وصل تو گنجی است پنهان از همه هر که گوید یافتم دیوانه‌ای است

7 در خرابات خرابی می‌روم زانکه گر گنجی است در ویرانه‌ای است

8 مرغ آدم دانهٔ وصل تو جست لاجرم در بند دام از دانه‌ای است

9 خفته‌ای کز وصل تو گوید سخن خواب خوش بادش که خوش افسانه‌ای است

10 وصلت آن کس یافت کز خود شد فنا هر که فانی شد ز خود مردانه‌ای است

11 گر مرا در عشق خود فانی کنی باقیت بر جان من شکرانه‌ای است

12 بیدقی عطار در عشق تو راند گر به فرزینی رسد فرزانه‌ای است